Boris
Geplaatst op: juli 27, 2006 Hoort bij: Herman Brusselmans 5 reactiesmijn kater Boris van dik 18 is erg aan het sukkelen lately,
een klein jaar terug heeft hij 3 beroertes gehad,
de man met de zeis stond te wachten, maar neen, mijn meneertje vond dat het nog tijd was om te blijven, dus hij bleef.
een klein jaar terug heeft hij 3 beroertes gehad,
de man met de zeis stond te wachten, maar neen, mijn meneertje vond dat het nog tijd was om te blijven, dus hij bleef.
krakkemikkiger dan ooit ging hij redelijk vrolijk verder met leven,
tot afgelopen maandag..( ik denk dat het absurde warme weer er ook mee te maken heeft)
hij begon zich ‘raar’ te gedragen, met als hoogtepunt vandaag 4 !! zware epileptie-aanvallen.
de hele dag tussen de aanvallen door lag hij er als een amechtige lappenpop bij, nauwelijks tot niet aanspreekbaar..
o.k, tranen met tuiten want nu was echt zijn tijd gekomen..dacht ik…
tot meneer een uur geleden doodleuk ineens zijn ogen weer ‘echt’ opendoet en onrustig door het huis begint te zwalken, alvorens eerst als een bootwerker een bak voer naar binnen te hebben gewerkt!
doodmoe ben ik, en ik heb meer dan ooit de behoefte om te slapen, maar ik durf niet..stel dat hij net als ik ver weg ben ineens het loodje legt.. dat kan niet ! we zijn al bij elkaar vanaf dat hij 5 weken oud was en het zal toch niet zo zijn dat hij er tussenuit piept zonder dat ik zijn poot vast kan houden…
afijn, ongetwijfeld kan dit niet zo doorgaan en staat morgen ofzo de lullo met de zeis wederom op de stoep..
we zullen zien…
Planet M. 
dank je =)
LikeLike
* leeft mee *
als een echte Cath*
sterkte miriam!
LikeLike
@Inge & Coen
dank voor jullie reacties, lief!
@Inge
mooi zoals je het opschrijft, vooral dat laatste stuk herken ik zo !
een ander pelsdier wat ik lief heb gehad, Zaskar, kwam op precies dezelfde manier dank zeggen na zijn begrafenis als jouw poes!
ik voelde hem op het bed springen, en ik ‘voelde’ heel duidelijk dat hij ‘dankjewel’ zei, om vervolgens door te lopen naar mijn lief die naast me lag maar al sliep (en niks heeft gemerkt zoals hij zegt..jammer..).
het was mooi en zo echt!
sindsdien ‘weet’ ik zeker dat er na de dood nog iets is en dat het goed is.
die ervaring daar heb ik nog dagelijks wat aan, het heeft mijn visie op de dood heel erg verandert.
ik weet nu dat de dood enkel afscheid nemen is van de stoffelijke materie, dat de ziel of hoe je het ook wilt noemen gewoon doorgaat ergens anders..maar toch..voor de achterblijvers is het vaak een klote iets. (trouwens het ‘doodgaan’ op zich lijkt me dan weer geen pretje..)
mijn boris leeft nog en gedraagt zich vrolijk en aanhankelijk, sjokt krakkemikkig door het huis als of er niks gebeurt is gister..terwijl ik er nog flink van onder de indruk ben..
het leven zit ‘vreemd’in elkaar !
Amen
LikeLike
ik hoop toch dat je nog een tijdje van hem kunt blijven genieten..
LikeLike
Ik had zo een asmatische asielkat. Bij iedere opleving kreeg ik weer even hoop. Maar op een gegeven moment kun je de dood ruiken en voelen. De kat rook een beetje zoetig, naar bruine bananenschillen, kneep je zachtjes in haar velletje leek het op de oude binnenband van een fiets. Ze was op. Maar katten zijn zonder uitzondering eigenwijs. Ik dacht: ‘Ga, dan toch.’ Dit is niets meer. Maar ze ging niet terwijl ze als levend fossiel het leven doorging. Ik voerde haar met een spuitje. Wikkelde haar in een handdoek om pillen toe te dienen. Maar toen ze zich ook omvallend en strompelend door het huis voortbewoog, hakte ik de knoop maar door. Een spuitje. Ze was gelijk weg. Meestal duurt het nog een minuut of twintig eer ze wegzakken, zei de dierenarts. Haar niertjes waren helemaal verschrompeld. Ze was op. Nog xc3xa9xc3xa9n keer kwam ze langs. Voelde ik haar pootjes in het dekbed drukken, alsof ze kwam zeggen dat ik er goed aan had gedaan. Sterkte Miriam!
LikeLike