Lieux de mémoire

De Roma & The Broken Circle Breakdown Band.

Hier, in deze overweldigende, geweldige, prachtige, magische tempel genaamd ‘De Roma’ in Antwerpen, zat ik gisteren met mijn Lief.
Het is een van die iconische herinneringsplaatsen, waar de mens in verbinding staat met het verleden.

De Roma startte in 1928 als dé cinemazaal van Antwerpen, en al snel werd het een echte variétézaal.
In de jaren ’70 speelden er legendes als Lou Reed, Emmylou Harris, Iggy Pop, Paul McCartney, James Brown en Peter Gabriel.
Ook vandaag is de zaal nog steeds het toneel van tal van artiesten en muziekgenres, film- en theatervoorstellingen.

De Roma is een verhaal van glorie, verval en wederopbouw.
Dit laatste met veel dank aan vrijwilligers.
Ik vond het zo mooi om te zien dat een groot deel van deze vrijwilligers meer tegen de vijf en zeventig dan tegen de dertig liepen.
Liefdevolle zilvergrijzen die, met een soort van devotie en vanzelfsprekendheid, deden wat gedaan moet worden op zo’n avond, op zo’n plaats.

Ondergedompeld in Art Deco zaten wij, de toeschouwers, op niet de duurste stoelen en eigenlijk iets te dicht op elkaar, met een ‘pintje‘ in de hand.
Ademloos zat ik alles in me op te nemen,
werd ik ondergedompeld in deze wondere wereld,
en dat was nog maar het begin van deze trip!

De lichten werden gedimd en op kwam de band.
The Broken Circle Breakdown Band,
een groep geniale muzikanten.
Bluegrass is het genre.

Ik ken de band door de film ‘The Broken Circle Breakdown’.
Een magnifieke film, met mooie kleuren en echte mensen, met stukken waarbij mijn ogen niet droog bleven.
Na het aanschaffen van de cd is er geen week geweest, in het lange begin zelfs geen dag, waarin ik niet naar deze cd luisterde.
Ik kan alles meezingen en krijg door hen het gevoel dat ik zelf muziek wil maken, ze doen deze complexe muziek zo makkelijk klinken.
Nog nooit had ik echt geluisterd naar dit genre, of althans, nog nooit had ik deze muziekstijl een blik waardig bevonden.
Na het zien van deze film was ik echter verkocht, en dan vooral de bluegrass die deze mensen maken.

Hun optreden was goed, erg goed.
Toen Johan Heldenbergh aankondigde dat een op de vijf nummers instrumentaal zouden zijn, had ik even twee seconden de gedachte ‘ojee, trek ik dat?’
Mijn onderbewustzijn herinnerde zich vast mijn opinie over Bluegrass van vóór de kennismaking van deze band.
Maar toen ze meteen de daad bij het woord voegden, bleek dat het me zorgen maken om niks was.
Ik vond het magisch, met of zonder stemmen, het was om het even allemaal even prachtig!
Weet je, luister en kijk zelf maar naar een nummer met beeld erbij uit de film, beeld opgenomen in De Roma trouwens!:

en deze live-opnamen, gewoon voor een impressie:

Ik zou hier duizend woorden kunnen neerschrijven en die zouden allemaal niet vangen wat ik precies vond en voelde, gisteravond.
Het gevoel onderdeel te zijn van dat geheel maakte dat ik me dankbaar voelde, nederig zelfs.
Hoe bestond het toch dat ik, op een gewone woensdagavond, mezelf ineens bevond in dit unieke geheel!?
Amai, AMAI!

_____________________________________________

Er wordt getracht De Roma in zijn oorspronkelijke glorie te herstellen, daar is veel geld voor nodig:

http://www.steunderoma.nu/

zo mooi! <3