pantomime

Joa. Ja! Dames en heren, dames en heren! dames en heren.

Is ’t immers, geen groot onrecht,
dat, onze blinde medemens, verstoken blijft, van het fenomeen pantomime. Joa.
Speciaal daarom, uh heb ik voor de blinden, een klein stukske pantomime, uitgeschreven.
Daar gaat-ie:

Oooooo wat waait het toch hard!
Sjongejongejongejonge wat waait het toch hard man!
Da’s nie meer normaal!
Ik kan bijna niet tegen de wind in lopen zo hard waait het! Sjongejongejongejonge,
wat heb ik moeite om tegen de wind in te lopen zeg!
Hela, wat schetst mijn verbazing?
Een trapje naar beneden.
Oooo, ’s even kijken wat er beneden te doen is.
Aha, ik zie het alweer!
Een glazen plaat! Joa.
Nou, effe dan met m’n vlakke handen tegen de glazen plaat aanduwen! He-hela hela, paniek, het plafond komt langzaam naar beneje!
Maar ik kan nog net op tijd ontsnappen door een piepklein gaatje.
En aan de andere kant van het gaatje ligt een roosje!
Ik ruik aan het roosje.
En het roosje stemt me melancholisch en ik pink een traantje weg. Daaaag!
_________

tekst: hans Teeuwen