brief

wij

beiden dachten ze dat ze enig waren in hun soort
jaren waren voorbijgegaan
jaren waarin ze voelden en beleefden
zich vaak eenzaam en inferieur voelend
want ze stonden alleen
niemand leek te begrijpen wat zij begrepen
niemand leek te voelen wat zij voelden
niemand dacht wat zij dachten
probeer dat maar eens duidelijk te maken….
wederom onbegrip!!!

na vele jaren te hebben rondgezworven
te hebben geleerd van alles wat hen op het pad kwam
gebeurde er, plots en zomaar, ineens iets wonderlijks…

op een prachtige, bloedrood gekleurde hemelavond
zaten de goden gemoedelijk bij elkaar
ze waren bij elkaar gekomen omdat er iets feestelijks te gebeuren stond

de goden hielden het paar al geruime tijd in de gaten
voor hen alle was het duidelijk..
die twee hadden hun tijd op aarde goed gebruikt
ze zijn niet verdronken in de golven
ze hebben zo goed en zo kwaad als het ging, leren zwemmen
uiteindelijk zelfs in hun eigen tempo…

de goden knikten naar elkaar
het paar zou zeggen “eindelijk”
de goden dachten “nu al!”
het was tijd

met beide voeten stevig boven de aarde zwevend
werden ze alletwee op een zo wonderlijke, magische manier verrast
dat ze even niet wisten wat hen overkwam

ineens vielen alle puzzelstukjes samen
alles klopte..
alles
alles wat altijd al gevoeld werd, maar niet bestond
alles bleek ineens wel te bestaan
nee, ze waren niet gek geweest
niet wereldvreemd geweest al die jaren
geen zonderlingen die dingen dachten en voelden die niet gedacht en gevoeld mochten worden
de gelukswolk die ooit (in onbewaakte momenten) werd gevoeld en geproefd, bleek geen utopie te zijn
alles klopte…
alles viel samen